Λόγια, λέξεις, συλλαβές ολάκερες προτάσεις, μονόλογοι,διάλογοι… Καθημερινά ερχόμαστε σε επαφή με κοντινούς και μη σε μας ανθρώπους είτε σε προσωπικό είτε σε επαγγελματικό επίπεδο. Οι σχέσεις σε γενικές γραμμές δεν είναι εύκολη υπόθεση, πολλές φορές δε μοιάζουν με λευκό καμβά τον οποίο καλούμαστε να “γεμίσουμε” αναλόγως χρησιμοποιώντας τα κατάλληλα χρώματα από την παλέτα της ζωής. Χανόμαστε συχνά στην προσπάθειά μας να βρούμε τον ιδανικό κώδικα επικοινωνίας με αποτέλεσμα που και που να μην εντοπίζουμε το σημείο εκκίνησής μας. Πόσες και πόσες φορές πάλι δεν κάναμε τις πιο λανθασμένες επιλογές πληγώνοντας κάποιους ή απομακρύνοντας μέχρι και συντρόφους από το πλάι μας! Μια κατά μέτωπον λεκτική σύγκρουση για παράδειγμα μπορεί να αποδειχθεί περισσότερο οδυνηρή απ’όσο φαντάζει. Πόση μεγάλη σημασία έχουν λοιπόν οι λέξεις κι ο τρόπος που τις λέμε!
Μια από αυτές είναι ναι μεν μικρή ωστόσο τόσο τεράστια σε σημασία για τον καθένα από μας, κυρίως όμως για τα παιδιά μας. Αναφέρομαι στο λιτό, δισύλλαβο μπράβο το τόσο δυσεύρετο πλέον. Ορφανέψαμε από επαίνους, από ενθαρρυντικούς λαρυγγισμούς κι από συγχαρητήρια για μικρά και μεγάλα επιτεύγματα. Φροντίζουμε να έχουμε τα πάντα τακτοποιημένα, καλά κουρδισμένα και κινούμαστε θαρρείς με οδηγίες χρήσης με απώτερο σκοπό να μην ξεφύγει τίποτα από τον μονόδρομο που έχουμε χαράξει οι ίδιοι στα παιδιά μας. Κι όμως , δεν υπάρχουν δεδομένα και συγκεκριμένες φόρμουλες στη πορεία ζωής, οι εκπλήξεις ευχάριστες ή δυσάρεστες θα πρέπει να υπάρχουν πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μας. Δεν υπάρχουν μόνο συμμετρικά σχεδιασμένοι μονόδρομοι αλλά και σοκάκια γεμάτα στροφές κι αναχώματα. Το ψιθύρισμα ενός μπράβο είναι μια τόσο απλή κίνηση που γιγαντώνει την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας, όσο πιο συχνά το έχουν στην φαρέτρα τους τόσο πιο εύκολο θα γίνεται το πέρασμα τους μέσα από αυτά τα σοκάκια.
Ας μην διστάσουμε να μοιράσουμε το μπράβο μας και σε μια περίπτωση αποτυχίας του μικρού μας μπόμπιρα. Μια προσπάθεια που μπορεί να έπεσε στο κενό δεν σημαίνει πως χάνει κάτι από την δυναμική της .Δείξτε του ότι δεν είναι ντροπή να χάνει, να πέφτει από την κορυφή που θεωρούσε μόνιμη κατάκτησή του, δεν είναι κακό να κάνει κι ένα λάθος στο σχολείο, δεν έγινε και κάτι αν ήρθε δεύτερος ή τελευταίος στους αθλητικούς αγώνες του σχολείου. Μπράβο σε κάθε βήμα του μετέωρο και σε κάθε σταθερό, μπράβο στην λαχτάρα που καθρεφτίζεται στα μάτια του και που ευελπιστεί να μετατραπεί σε εκπλήρωση των ονείρων του. Όλοι μας αξίζουμε μια επιβράβευση πόσο μάλλον τα παιδιά μας!
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μου!!
