Έλα παραδέξου το, κάποτε θα το έχεις πει κι εσύ στη μαθητική ζωή σου. Κατά συνέπεια θα πρέπει να περιμένεις ότι αργά ή γρήγορα θα το πει και το παιδί σου. Αυτό που βλέπω τόσα χρόνια μέσα στα σχολεία είναι πως ακόμα κι ο πιο ορεξάτος μαθητής έχει μέρες που δεν θέλει με τίποτα να έρθει στο σχολείο.
Οι λόγοι; Πολλοί και διάφοροι…Η ζεστασιά του παπλώματος το πρωί σε αντίθεση με το τσουχτερό κρύο του δρόμου, το διαγώνισμα που θα γράψει η τάξη που το αγχώνει λίγο ακόμα κι αν έχει διαβάσει πολύ καλά, ότι η ομάδα του έχασε χθες το βράδυ και θα έχει καζούρα από φιλάθλους άλλων ομάδων, το απαίσιο σπυράκι που φύτρωσε ξαφνικά στο πρόσωπο και δεν θέλει να το δει κανένας, η αυτοεκπληρούμενη προφητεία που δημιουργεί η μαμά ούσα η ίδια ανήσυχη για το πως θα τα πάει το παιδί της στο σχολείο και μπορώ να συνεχίσω να σας γράφω λόγους μέχρι να με σταματήσετε…
Τι μπορούμε να κάνουμε σαν γονείς για να το αντιμετωπίσουμε μαζί;
- Αρχικά συζητάμε σε όμορφο κλίμα αμοιβαίας κατανόησης κι εμπιστοσύνη για τους λόγους που το παιδί δεν θέλει να πάει στο σχολείο. Προσπαθούμε να μπούμε στη θέση του και να απαντήσουμε με ειλικρίνεια αλλά και με χιούμορ για να ζεστάνουμε και να αντιστρέψουμε το αρνητικό κλίμα. Ίσως λείπει από το παιδί μια διαφορετική οπτική της κατάστασης.
- Και για να μπούμε έμπρακτα στη θέση του μπορούμε να θυμηθούμε και να εξιστορήσουμε δικές μας ιστορίες ως μαθητές που δεν θέλαμε να πάμε στο σχολείο και πως εξελίχθηκε η κατάσταση.
- Επίσης δίνουμε στο παιδί επιχειρήματα για να θέλει να πάει στο σχολείο. Εξηγούμε τους λόγους για τους οποίους το σχολείο είναι σημαντικό, για τις απαραίτητες γνώσεις και εφόδια που χρειάζεται για τη ζωή, για την κοινωνικοποίηση κ.τ.λ.
- Ακόμη εάν εμείς οι ίδιοι έχουμε κάποια ανησυχία για την πορεία του παιδιού, για την προσαρμογή του στο σχολικό περιβάλλον, κάποια δυσαρέσκεια από τους εκπαιδευτικούς είναι πιθανό να έχουμε επηρεάσει και τη γνώμη του παιδιού μας για το σχολείο. Γι αυτό ακόμα κι αν διαφωνούμε ριζικά με τους εκπαιδευτικούς είναι καλό να μην μεταφέρουμε αυτή την εικόνα και στο παιδί γιατί αλλάζει και την εικόνα που τους βλέπουν τα ίδια.
- Εάν είναι η πρώτη φορά που θα πάει το παιδί στο σχολείο είναι πολύ πιθανό να βιώνει η μαμά άγχος που θα αποχωριστεί το παιδί της και να του το μεταφέρει επίσης. Μιλάμε με ενθουσιασμό για το σχολείο, για όλα τα συναρπαστικά που θα συμβούν εκεί, για τις φιλίες, τα γέλια, τις εκδρομές…
- Στη συνέχεια συζητάμε με το σχολείο, προσπαθούμε να μεταφέρουμε κάποια ενδεχόμενη δυσαρέσκεια ή ανησυχία του παιδιού στους εκπαιδευτικούς του και προσπαθούμε να καταλάβουμε τη δική τους σκοπιά. Πως βλέπουν το παιδί μας; Περνάει καλά στο σχολείο; Αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα; Ποια είναι η σχέση με τους συμμαθητές του; Έχει παρέες; Μια υγιής και σωστή επικοινωνία μεταξύ γονιών και σχολείου πάντα μα πάντα μπορεί να είναι αποτελεσματική και σίγουρα είναι απαραίτητη!
- Επίσης ας τσεκάρουμε: Ξυπνά το παιδί ξεκούραστο; Έχει κοιμηθεί επαρκώς το βράδυ; Μήπως πρέπει να πηγαίνει πιο νωρίς για ύπνο;
- Μια ακόμα συμβουλή μου θα ήταν να δημιουργήσουμε μια συναρπαστική πρωινή ρουτίνα. Εγώ για παράδειγμα περιγράφω στο μεγάλο μου γιο κάθε κομμάτι της πρωινής μας ρουτίνας τραγουδώντας. Με γνωστούς ρυθμούς και μελωδίες σκαρφίζομαι απίστευτα στιχάκια «ποιος, ποιος, ποιος μωρό μου ποιoς; Ποιος θα βάλει το μπλουζάκι και μετά παντελονάκι; ποιος, ποιός; Θέλω να ξέρω ποιός; Εναλλακτικά στήνουμε έναν «φιλικό αγώνα» : “Για να δούμε ποιος θα δέσει πρώτος τα κορδόνια του, θα δεις ότι θα σε κερδίσω σήμερα”
Αυτό που γενικά θα σε συμβούλευα αγαπητέ γονιέ είναι πως αν δεν συντρέχει κάποιος σημαντικός λόγος για να μείνει το παιδί στο σπίτι, μην υποκύψεις. Εάν υποκύψεις, θα στο ζητά ξανά και ξανά. Θυμάμαι ότι η μαμά μου από τότε που έκλεισα τα 14, κάθε χρόνο στην αρχή της χρονιάς μου έλεγε ότι θα μου επέτρεπε ένα και μοναδικό σκασιαρχείο ολόκληρη τη χρονιά και η συμβουλή της ήταν αν το αξιοποιήσω σωστά σε κάποια μέρα που πραγματικά θα το χρειάζομαι. Πάντα το τηρούσε κι εγώ πάντα προσπαθούσα να αξιολογήσω σωστά το φόρτο μου και να επιλέξω τη σωστή μέρα και δεν ζητούσα ποτέ άλλη, μιας και είχα κάνει εξαρχής συμφωνία. Στο γιο μου που πέρυσι τελείωσε το προνήπιο και μετά το Πάσχα μας ζήτησε αρκετές φορές να μην πάει στο σχολείο συμφώνησα ότι θα οργανώσουμε μια μέρα σκασιαρχείο μαζί, θα λείψω εγώ από τη δουλειά μου κι αυτός από το σχολείο κι έτσι έγινε. Μια μέρα μπήκαμε στο αυτοκίνητο κι αντί για το σχολείο πήγαμε για παγωτό. Και γι αυτό ήταν όμορφη, γιατί ήταν η μία και
μοναδική μέρα μας! Στον αντίποδα φυσικά υπάρχει και το ενδεχόμενο να είναι όντως σοβαρός ο
λόγος που δεν θέλει το παιδί στο σχολείο. Το ακούμε, αξιολογούμε την κατάσταση κι αν πράγματι πρέπει να μείνει στο σπίτι εκείνη τη μέρα ακολουθούμε την ανάγκη του.
Καλή σχολική χρονιά και καλή δύναμη σε όλους!!!
Την Ιωάννα μπορείτε να την βρείτε και στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram happykids_happymommy
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
