Ξέρω έχω πολύ καιρό να γράψω αλλά φέτος είναι μια πολύ δύσκολη χρόνια για μένα… Ήρθε η ώρα λοιπόν της επιστροφής μετά από μία μεγάλη απώλεια για μένα που δεν είμαι έτοιμη ακόμα να σας μιλήσω και επιστρέφω με ένα προσωπικό άρθρο με τις σκέψεις που με προβληματίζουν αυτή την περίοδο…
Η Κατερίνα μου δίνει Πανελλήνιες και όλη η οικογένεια βρίσκεται σε ρυθμούς εξετάσεων. Ίσως η πιο δύσκολη χρονιά για ένα παιδί ή μάλλον έφηβο που στα 17 του πρέπει να αποφασίσει τι θέλει να σπουδάσει και σίγουρα όλοι όσοι έχουμε περάσει αυτή την κατάσταση θυμόμαστε την αμφιβολία και την ανασφάλεια εκείνης της πρώτης επιλογής… βέβαια τα πράγματα έχουν αλλάξει και τα σημερινά παιδιά θεωρώ ότι είναι πιο ώριμα αφού είναι παιδιά της οικονομικής κρίσης και έχουν επιπλέον και το άγχος της επαγγελματικής τους αποκατάστασης. παράλληλα έχεις δυνατότητα σαν γονιός να βοηθήσεις το παιδί παρακολουθώντας είτε κάποιο σεμινάριο επαγγελματικού προσανατολισμού είτε κάνοντας κάποιες ατομικές συνεδρίες με κάποιο σύμβουλο επαγγελματικού προσανατολισμού.
Η μεγάλη διαφορά θεωρώ είναι ότι πλέον τα παιδιά έχουν πιο διευρυμένους ορίζοντες και διεκδικούν περισσότερες εναλλακτικές μέσα από την σχολή που θα επιλέξουν. Τελικά είμαι πεπεισμένη ότι αν επιλέξουν αυτό που αγαπούν θα βρουν το δρόμο που με πολλή δουλειά θα τους οδηγήσει στην επιτυχία.
Η περίοδος αυτή όμως και γενικότερα η χρονιά της Γ Λυκείου είναι τρομερά στρεσσογόνος με πολλές ψυχολογικές μεταπτώσεις και από εμάς τους γονείς το μόνο που χρειάζεται είναι υπομονή και κατανόηση άλλωστε Πανελλήνιες είναι θα περάσουν
Νεύρα -νεύρα και πάλι νεύρα και πολλές φορές κάνεις το λάθος να μιλήσεις όταν απλά δεν θέλει να μιλήσεις…φαντάζομαι με καταλαβαίνεται όχι δεν είναι όλα αγγελικά καμωμένα και ιδανικά. Σκηνές που αργότερα θα τις θυμόμαστε με πολύ νοσταλγία. Την μία μέρα πέρνοντας τα αποτελέσματα ενός διαγωνίσματος μπορεί να ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση της και να πιστεύει στον εαυτό της και την επόμενη σε ένα διαγώνισμα που θεωρεί ότι δεν έγραψε καλά να σου λέει ότι δεν προκειτε να γράψει τίποτα…
7 Σάββατα μένουν μέχρι τις Πανελλήνιες όπως λέει και η κόρη μου και όχι δεν κρίνεται η ζωή της από αυτές τις εξετάσεις γιατί αν βρει τι είναι αυτό που αγαπάει τότε θα είναι ευτυχισμένη ανεξάρτητα από την επιτυχία ή αποτυχία σε αυτή της την προσπάθεια.
Οποίο και αν είναι λοιπόν το αποτέλεσμα των εξετάσεων τα παιδιά μας μας χρειάζονται δίπλα τους για να τους δείξουμε ότι έχουμε εμπιστοσύνη στις επιλογές τους, στις δυνατότητες και στις ικανότητες τους. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως κάπως έτσι πρέπει να ξεκινήσουν την ενήλικη ζωή τους…με αισιοδοξία και αυτοπεποίθηση ότι θα τα καταφέρουν, προετοιμάζοντας τα για αποτυχίες που με πολλή δουλειά θα μετατραπούν σε επιτυχίες.
Καλή επιτυχία σε όλα τα παιδιά…
Μέχρι την επόμενη φορά…
Σας φιλώ
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
