Τον τελευταίο καιρό ακούω όλο και πιο συχνά από τους γονείς να λένε, ότι τα παιδιά μας δεν έχουν καθόλου φαντασία. Ότι εμείς όταν βαριόμασταν, γινόμασταν εφευρετικοί και φτιάχναμε δικά μας παιχνίδια για να παίξουμε με τα άλλα παιδιά. Δεν ήμασταν αποχαυλωμένα και ότι τα σημερινά παιδιά ,δεν έχουν την σπιρτάδα που είχαμε εμείς ως παιδιά. Μέχρι ένα σημείο, την ασπάζομαι και εγώ αυτήν την άποψη.
‘Όμως, υπάρχει μια ειδοποιός διαφορά. Εμείς είχαμε γειτονιά και αλάνες ενώ τα παιδιά μας έχουν πάρκα που είναι γεμάτα από χρήστες ναρκωτικών. Οι δρόμοι έχουν τόση κίνηση που σε κανένα στενό δεν μπορούν να παίξουν πια και το πιο σημαντικό ότι έχουμε γεμίσει από ανθρώπους που δεν ξέρουμε το ποιόν τους.
Αναγκαστικά, τα παιδιά είναι κλεισμένα είτε στο σπίτι είτε σε κάποιο παιδότοπο. Βέβαια, υπάρχουν και πολλές άλλες δραστηριότητες στις οποίες μπορεί να πάει ένας γονιός το παιδί του. Ένα κολυμβητήριο, μια πολεμική τέχνη, να μάθει χορό, ζωγραφική, να μάθει ένα μουσικό όργανο. Γενικά, τα σημερινά παιδιά έχουν μεγαλύτερη πληθώρα επιλογών στις δραστηριότητες που θέλουν να κάνουν από ότι είχαμε εμείς. ‘Όμως και πάλι, δεν έχουν την ανεμελιά που είχαμε εμείς.
Όσον αφορά, την έλλειψη φαντασίας της νέας γενιάς που είναι και το θέμα του άρθρου είναι αλήθεια ότι τα νέα παιδιά στερούνται της φαντασίας.
Με την τόσο έντονη παρουσία της τεχνολογίας στην ζωή μας, αναπόφευκτα επηρεάζεται και ένα παιδί. Αρκετές φορές και εμείς κολλάμε με το κινητό ή το υπολογιστή και ξεχνιόμαστε, δεν θα το κάνει το παιδί;
Λόγω της έντονης καθημερινότητας και των πολλών υποχρεώσεων που έχεις ένας γονιός, πολλές φορές επιτρέπει στο παιδί του να παίξει με το κινητό ή το τάμπλετ και το αφήνει με τις ώρες να παρακολουθεί ότι θέλει ( ελπίζω να ξέρετε τι παρακολουθεί).
Είναι λογικό μετά από μια πολύ εξαντλητική μέρα, να έχουμε βρει αυτόν τον τρόπο για να μας αφήνει το παιδί μας στην «ησυχία» μας. Ή μήπως δεν είναι λογικό; Αυτό θα το κρίνει ο κάθε γονιός.
Επομένως, όπως καταλαβαίνετε, δεν είναι φυσιολογικό από την μια να κατηγορούμε τα παιδιά ότι έχουν έλλειψη φαντασίας και από την άλλη να του επιτρέπουμε να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια με τις ώρες για να υπάρχει ησυχία στο σπίτι.
Σίγουρα, δεν είναι εύκολο να μην ενδώσει στους τεχνολογικούς πειρασμούς, ωστόσο παν μέτρον άριστον.
Θέστε κάποια όρια στην ώρα που θα παίξει το παιδί το αγαπημένο του ηλεκτρονικό παιχνίδι ή πόση ώρα θα δει τηλεόραση.
‘Όμως θέλω να θέσω ένα ερώτημα : Εμείς τους δημιουργούμε ερεθίσματα ώστε να αρχίσουν και εκείνα να “δουλεύουν” την φαντασία τους; Μάλλον πρέπει να αναρωτηθούμε κάποια στιγμή, μήπως φταίμε εμείς τελικά που τα παιδιά μας δεν έχουν φαντασία.
Για να μπορέσει ένα παιδί, να ανταπεξέλθει στις προκλήσεις που κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιμετωπίσει θα χρειαστεί την δημιουργικότητα και την φαντασία του.
‘Όπως είπε ο ΄Αλμπερτ Αινσταιν: « Η λογική θα σε πάει από το Α στο Ω. Η φαντασία θα σε πάει παντού».
Εμείς θα βρούμε τον τρόπο ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να καλλιεργήσουν την φαντασία τους. Είτε πηγαίνοντας σε παιδικές θεατρικές παραστάσεις είτε διαβάζοντας του παραμύθια. Κάντε μια σχετική έρευνα με ασχολίες που εξιτάρουν την φαντασία των παιδιών και ξεκινήστε σιγά σιγά να τις εφαρμόζετε.
Όπως σας έχω ξαναπεί εμείς είμαστε το παράδειγμα τους, το πρότυπο τους, ο μπούσουλας τους.
Εις το επανιδείν,
Με αγάπη,
maria
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μου!!
