Για καφέ με την μαμά

Πρέπει να ήμουν περίπου 12 χρονών,  όταν ξεκίνησα να πηγαίνω για καφέ με την μαμά μου -προφανώς μόνο η μαμά μου έπινε καφέ, εγώ χυμό ή σοκολάτα-. Λόγω του ότι δούλευε πολλές ώρες και έλειπε από το σπίτι, όπως δυστυχώς οι περισσότερες εργαζόμενες μαμάδες, αυτός ο καφές με την μαμά μου τα αναπλήρωνε όλα.

Το είχαμε κάνει συνήθεια πριν πάμε για ψώνια, πρώτα να πίνουμε τον «καφέ» μας. ‘Ηταν η στιγμή που απολάμβανα πιο πολύ ακόμα και από τα ίδια τα ψώνια. Είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, να με συμβουλέψει αλλά κυρίως να με ακούσει. Άκουγε με υπομονή όλα τα προβλήματα μου –ότι προβλήματα μπορεί να έχει ένα παιδί στην προεφηβεία-, καταλάβαινε τα άγχη μου και συγχωρούσε τα όποια λάθη μπορεί να είχα κάνει, χωρίς να γίνεται επικριτική.

Πέρναγαν τα χρόνια και  αλλάξανε πολλά. Σπουδές, γάμος, παιδί, όμως ο καφές με την μαμά δεν άλλαξε ποτέ. Ακόμα και σήμερα θα πιούμε μαζί τον καφέ μας έστω και μέσω τηλεφώνου. Είναι ο εξομολογητής μου, η φίλη μου, η παρέα μου. Και σας διηγούμαι αυτήν την ιστορία, γιατί πηγαίνοντας για έναν απλό καφέ καταφέραμε να χτίσουμε μια δυνατή σχέση εμπιστοσύνης και ένα άρρηκτο δέσιμο, ένα δέσιμο που εύχομαι όλοι να είχαν με τις μαμάδες τους.

Αυτό το άρθρο δεν είναι αφιερωμένο στην μαμά μου, γιατί μάλλον θα έγραφα τόμους για εκείνη, είναι για να σας δείξω πως μια απλή συνήθεια με τα παιδιά μας, μπορεί να γεφυρώσει το οποιοδήποτε κενό.

Ξέρω ότι κάποιοι από εσάς, να μην είχατε την ίδια τύχη με εμένα, για τον οποιονδήποτε λόγο, ωστόσο δεν είναι αργά να γίνεται εσείς αυτές οι μαμάδες στα παιδιά σας.

Είναι τόσοι οι κίνδυνοι που παραμονεύουν, όπου καλύτερα να έχετε το παιδί σας από κοντά, και ας θυμώνετε καμιά φορά με αυτά που σας λέει, παρά να έχετε άγνοια για τα προβλήματα που το βασανίζουν.

Στην αρχή μάλλον θα παραξενευτεί με αυτήν σας την πρόταση και ίσως να μην ανταποκριθεί από την πρώτη κιόλας στιγμή. Μην εγκαταλείψετε, επιμείνετε, μοιραστείτε πρώτες κάτι δικό σας και θα ακολουθήσει σιγά σιγά το παράδειγμα σας. Στο τέλος, θα του γίνει απαραίτητος ο καφές με την μαμά.

Σε έναν τέτοιο καφέ λοιπόν, ρωτήστε το τι είναι αυτό που μπορεί να το ενοχλεί σε εσάς, τι θα ήθελε να αλλάξετε ή να σταματήσετε να κάνετε;

Είναι σημαντικό να καταλάβει το παιδί ότι αναζητάμε ουσιαστικά την παρέα του και όχι για να μάθουμε  τα προσωπικά του και να τα «λέμε» με τις φίλες μας.

Είναι δεδομένο ότι θα το μάθει και θα χάσουμε την εμπιστοσύνη του που κοπιάσαμε να αποκτήσουμε.

Ο σκοπός του καφέ με την μαμά, είναι να δημιουργήσουμε με τα παιδιά μας το δικό μας παρεάκι. Να μπορεί να μας εμπιστευτεί, να τρέξει σε εμάς για βοήθεια και να ξέρει ότι δεν θα του πούμε «Στα έλεγα εγώ» όταν θέλει να  κάνει κάτι που μας βρίσκει αντίθετους.

Θεωρώ, ότι μόνο ένας γονιός μπορεί να συμβουλέψει ορθά το παιδί του, να κάνει το πρόβλημα του παιδιού του δικό του και να το αντιμετωπίσουν μαζί σαν ομάδα και όχι μόνο του.

Και να θυμάστε ότι καλό θα ήταν να είμαστε ταπεινοί με τα παιδιά μας. Να μην είμαστε εγωιστές, διότι επειδή είμαστε γονείς δεν μας κάνει αυτόματα ούτε παντογνώστες ούτε σοφούς. Τα παιδιά πάντα ψάχνουν τρόπους να δεθούν μαζί μας. Ας έχουμε το μυαλό μας και τα μάτια μας ανοιχτά ώστε να ανταποκριθούμε άμεσα. Βρείτε ένα κοινό σας ενδιαφέρον και κάντε το συνήθεια ζωής.

Θα χαρώ πολύ να μου πείτε και τις δικές σας γλυκές συνήθειες με τους γονείς σας ή τα παιδιά σας.

Υ.Γ. Και με τον μπαμπά μου πάω για καφέ. Θα γίνει άλλο άρθρο σχετικά με αυτό!

Εις το επανιδείν,

Με αγάπη,

maria

Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μου!!!