Με δεδομένο το γεγονός ότι οι γονείς μου δούλευαν αρκετές ώρες κάποιος έπρεπε να μεγαλώσει εμένα και τον αδελφό μου. Ανήκω και εγώ στα παιδιά που μεγάλωσαν με την γιαγιά και τον παππού.
Είναι αδιαμφισβήτητο ότι μου έλειπαν οι γονείς μου όμως την έλλειψη γλύκαινε η παρουσία του παππού και της γιαγιάς.
Θέλησα να γράψω λίγα λόγια για την προσωπική μου αυτή εμπειρία και τι έχω αποκομίσει μεγαλώνοντας μαζί τους.
Μεγαλώνοντας λοιπόν με τον παππού και την γιαγιά έμαθα να εκτιμώ, να σέβομαι και να βοηθώ άτομα της τρίτης ηλικίας. Σκεπτόμενη ότι θα μπορούσε να είναι ο δικός μου παππούς ή η γιαγιά που χρειάζεται κάτι λειτουργώ αυθόρμητα και προσφέρω απλόχερα την βοήθεια μου.
Επίσης, μεγαλώνοντας με την γιαγιά και τον παππού μας δόθηκε η ευκαιρία να μάθουμε και το ποιοι είμαστε. Τις ρίζες μας, την καταγωγή μας, μάθαμε πράγματα για τους προγόνους μας και την ιστορία της οικογένειας μας.
Μάθαμε τις δυσκολίες που είχαν να αντιμετωπίσουν και τον σκληρό αγώνα που έκαναν για να φτάσουν στο σημείο που βρίσκονται σήμερα. Στην ουσία μάθαμε να εκτιμάμε, να μην είμαστε αχάριστοι και άπληστοι. Πράγματα και συναισθήματα που δεν τα νιώθεις απλά με τα λόγια, αλλά μόνο με την έκφραση του προσώπου τους όταν τα διηγούνται.
Την έλλειψη του γονέα δεν την αναπληρώνει κανείς, ωστόσο υπάρχουν κάποιες γιαγιάδες και κάποιοι παππούδες που καταφέρνουν με έναν πολύ γλυκό και ωραίο τρόπο να ξεχαστείς.
Η αλήθεια είναι ότι ο παππούς και η γιαγιά μου δεν μας κακομάθαιναν ως είθισται.
Αντιθέτως, προσπαθούσαν να μας διδάξουν πράγματα για την πραγματική ζωή χωρίς να τα ωραιοποιούν. Γεγονός που μας βοήθησε πάρα πολύ στην ενήλικη ζωή μας.
Σίγουρα μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στην εφηβεία τα πράγματα αλλάζουν λόγω του ότι υπάρχει χάσμα γενεών όμως αυτό δεν αλλάζει κάτι σε αυτά που έχεις πάρει ήδη ως παιδί.
Το μόνο άσχημο μεγαλώνοντας με την γιαγιά και τον παππού είναι ότι κάποια στιγμή θα βρεθείς στην δυσάρεστη θέση να αντιμετωπίσεις μια ενδεχόμενη απώλεια.
Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό να μεγαλώνει ένα παιδί με την γιαγιά και τον παππού.
Αυτό που ξέρω είναι ότι όταν ανατρέχω στα παιδικά μου χρόνια νιώθω ευγνώμων και χαρούμενη που τους είχα στην ζωή μου.
Υ.Γ. Οι γιαγιάδες μου ζουν ακόμα. Ο Αόριστος χρόνος αφορά τους παππούδες μου.
Εις το επανιδείν,
Με αγάπη,
maria
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μου!!
