Στα πρώτα γενέθλια τα θέλουμε όλα τέλεια, η υπερβολή είναι αυτονόητη και έχω να εξομολογηθώ πως για τα πρώτα γενέθλια της Φαίης τέτοια προετοιμασία ούτε στην βάφτιση κάναμε. Θα μου πείτε και εσείς το κλισέ «Δεν γίνεται το παιδί κάθε μέρα ενός».
Και ναι! έχετε δίκιο, αλλά ούτε γίνεται κάθε μέρα δυο και τρία και τέσσερα!!!
Η προετοιμασία άρχισε δυο εβδομάδες πιο μπροστά και συμπεριελάμβανε και εμένα φυσικά, διότι η μαμά της Φαίης ήθελε να το μοιραστούμε μαζί και αυτό, όπως έχουμε μοιραστεί στο παρελθόν τα καλά και τα άσχημα. Οπότε μου φάνηκε καλή ιδέα.
Θεέ Μου!!!!!Πόσο λάθος!!!
Αρχίσαμε ατελείωτα meetings λες και θα λύναμε την οικονομική κρίση της Ελλάδας, μαλώσαμε εκατό φορές, νευριασαμε άλλες τόσες, βριστήκαμε, αλλά αποφασίσαμε τελικά μετα κόπων και βασάνων, ομόφωνα παρακαλώ (!) για τον στολισμό, το σχέδιο της τούρτας, και τους ορόφους!!!
Η πρώτη εβδομάδα της επιχείρησης, στέφθηκε με επιτυχία. Κλείσαμε τον στολισμό, ο οποίος ήταν υπέροχος να πω την αμαρτία μου, τηλεφωνήσαμε γονείς, αγοράσαμε δωράκια για τα παιδάκια και ετοιμάσαμε τα του μπουφέ.
Το δικό μου πρόβλημα ξεκίνησε όπως πάντα όταν άρχισα να αναζητώ απεγνωσμένα τι δώρο θα πάρω στην Φαίη.
Είχα απαιτήσει η τούρτα να γίνεται εξ ολοκλήρου από μένα, όσους ορόφους και αν έχει. Οπότε τώρα μου είχε μείνει να βρω το δώρο….
Έφτασε η μέρα που όλοι περιμέναμε! Τα πάντα ήταν έτοιμα και πανέμορφα για τα πρώτα γενέθλια της αγαπημένης μου Φαίης. Η αυλή είχε γεμίσει με μπαλόνια και παιχνίδια, τραγουδάκια παιδικά έπαιζαν από τα ηχεία και όλα ήταν ονειρεμένα και ήσυχα.
Μέχρι που άρχισαν να έρχονται οι καλεσμένοι με τα παιδάκια τους. Τα παιδάκια τα είχα ξεχάσει τελείως.
Πάντα τα πήγαινα καλά με τα παιδιά, αλλά ποτέ με τόσα μαζεμένα, να φωνάζουν, να τρέχουν πάνω κάτω, η Φαίη να προσπαθεί να τρέξει και να πέφτει, να χτυπάει, να κλαίει, να τσιρίζει και μέσα σε αυτόν τον πανικό να ακούω στην διαπασών το άσμα ασμάτων «είσαι μια καμήλα, είσαι μια καμήλα, μια καμήλα όμορφη που μασάει φύλλα».
Ειλικρινά εκείνη την στιγμή ένιωσα πως απευθυνόταν σε μένα και πως η τραγουδίστρια γελούσε κρυφά μαζί μου. Είχα φτάσει στα όρια μου, αλλά τότε εμφανίστηκε η τούρτα και όλοι ενθουσιαστήκαμε που είχε έρθει η στιγμή να σβήσει το κορίτσι μας το πρώτο της κεράκι. Και φυσικά ο πανικός είχε κάνει φτερά.
Το δώρο μου ήξερα πως δεν πρόκειται να το δώσει καμία σημασία, όχι ακόμα. αλλά ήμουν σίγουρη πως θα το εκτιμήσει όταν φτάσει η κατάλληλη στιγμή… Το άνοιξε, το είδε αλλά ως εκεί.
Δεν σας κρύβω πως πολλές φορές αγανάκτησα, απογοητεύτηκα, νευρίασα που δεν μπορούσα να βρω αυτό που στο μυαλό μου θεωρούσα ιδανικό για τα πρώτα γενέθλια της Φαίης, αλλά μέχρι εκείνη την ώρα δεν είχα κάνει αυτό που έπρεπε να κάνω από την αρχή. Να σκεφτώ!
Σκεφτόμουν τι κάνουμε με την Φαίη όταν βρισκόμαστε, όταν βγαίνουμε βόλτες, όταν έρχεται στο σπίτι μου?
Και τότε μου ήρθε!!
Μα φυσικά παίζουμε με τα βιβλία της νονάς, τα κατεβάζουμε από τις βιβλιοθήκες και κάνουμε πως τα διαβάζουμε, και αυτό κρατάει ώρες.
Θυμάμαι πόση εντύπωση μου είχε κάνει όταν ήρθε πρώτη φορά στο σπίτι μου και μπουσουλώντας πήγαινε στις βιβλιοθήκες και χάιδευε τα βιβλία μου και τα ξεφύλλιζε χωρίς να τα χαλάει.
Και τότε αποφάσισα πως σε όλα τα γενέθλια της Φαίης θα της παραγγέλνω την τούρτα και θα της αγοράζω ένα βιβλίο. Δεν μπήκα στην διαδικασία να ψάχνω παραμύθια, απλά της αγοράζω ένα κλασικό βιβλίο λογοτεχνίας έτσι ώστε, όταν φτάσει σε μια Άλφα ηλικία να έχει κάποια αξιόλογα βιβλία για να ξεκινήσει να ταξιδεύει.
Η λύση ήταν μπροστά μου απλά μέσα στο άγχος των προετοιμασιών και την αναζήτησή του τέλειου δώρου, δεν το έβλεπα.
Έτσι αγόρασα τον μικρό πρίγκιπα και της έγραψα:
“Μικρή μου πριγκίπισσα,
Αποφάσισα στα γενέθλια σου, κάθε χρόνο να σου χαρίζω ένα βιβλίο..
Ο λόγος είναι απλός, τα βιβλία είναι ένα παράθυρο στον κόσμο, σε μορφώνουν και σε βοηθούν σημαντικά στην ολοκλήρωση της προσωπικότητας σου.
Το βιβλίο δεν θα σου ζητήσει ποτέ τίποτα, παρά θα περιμένει υπομονετικά στο ράφι για να σε ταξιδέψει σε κόσμους μαγικούς.
Φυσικά δεν θα θυμάσαι την αντίδραση σου στα πρώτα βιβλία που θα σου φέρνω, αλλά εγώ θα τη θυμάμαι για πάντα.
Χρόνια Πολλά και να θυμάσαι πως πάντα θα σε αγαπάμε.
Η Νονά σου”.
Η Νονά της Φαίης.
Υ.Γ.
Όλοι εσείς εκεί έξω που δεν ξέρετε τι δώρο να πάρετε και που τα οικονομικά σας δεν σας βοηθούν κάντε τη διαφορά και χαρίστε βιβλία.
Ένα βιβλίο δεν χάνει ποτέ την αξία του, αντέχει στο χρόνο και μπορεί να είναι αυτό που θα κάνει την διαφορά στη ζωή του παιδιού.
Πολλοί θα μου πείτε πως δεν διαβάζουν βιβλία τα παιδιά σας ή τα βαφτιστήρια σας.
Θα σας πω μόνο πως ποτέ δεν είναι αργά. Κάποιος πρέπει να κάνει την αρχή.
Χαίρομαι για την απόφαση μου αυτή γιατί και δεν δαπανώ πολλά λεφτά σε παιχνίδια που θα χαλάσουν μετά από λίγο καιρό και γιατί το παιδί βγαίνει κερδισμένο.
“Ένα βιβλίο είναι φθηνό όταν το αγοράζεις, αλλά μέσα στις σελίδες του κρύβει τα πλούτη όλου του κόσμου”.
Α. Τ.
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
