Πριν 2 χρόνια κατάφερα να δω το όνομα μου στους καταλόγους των επιτυχόντων στις πανελλαδικές και να κάνω ένα νέο ξεκίνημα ως φοιτήτρια . Σε λίγους μήνες πολλές μαθήτριες και μαθητές θα αποκτήσουν την ιδιότητα της φοιτήτριας και του φοιτητή, μια ιδιότητα που είναι ο κρυφός πόθος πολλών εφήβων… είναι όμως τόσο υπέροχη αυτή η περίοδος της ζωής ενός νέου όσο φαντάζεται;
Η εφηβεία είναι ένα πολύ ιδιαίτερο και ιδιόρρυθμο στάδιο πριν την ενηλικίωση, πόσο μάλλον οι σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών στο πέρασμά της. Ο κάθε έφηβος και έφηβη έχει αναπτύξει διαφορετικές σχέσεις μεταξύ του κάθε γονέα. Ιδιαίτερα η σχέση μεταξύ μητέρας και κόρης θα δοκιμαστεί στη χρονική αυτή περίοδο, για το πόσο δεμένες είναι οι δύο τους.
Σαν κόρη και εγώ , η σχέση με τη μητέρα μου στη διάρκεια της εφηβείας πέρασε από τρικυμίες και φουρτούνες. Ως κόρη λοιπόν αντιλαμβάνεσαι πολύ διαφορετικά τα πράγματα, τους καθημερινούς πειρασμούς και τις δοκιμασίες που έρχεσαι αντιμέτωπος σε αντίθεση με τον τρόπο σκέψης της μητέρας σου και την τακτική σύγκριση με τα δικά της βιώματα. Σαν παιδί, γιατί παιδί ακόμα είσαι αν και με τα μυαλά πάνω από το κεφάλι όλα παίρνουν άλλη μορφή , έχεις μία ζωή μπροστά σου να ξεδιπλώνεται και εσύ θα πρέπει να κυνηγήσεις την κάθε ευκαιρία της. Βέβαια ,κομματάκι δύσκολο όταν εσύ η έφηβη υποχρεούσαι να τηρείς τους κανόνες και τα όρια που σου επιβάλλουν οι “αυστηροί” γονείς σου, όταν βλέπεις όλους σου τους φίλους να ζούνε με ελευθερία και να ζούνε στα άκρα. Και σε αυτό το σημείο, θέλω να ευχαριστήσω τους “αυστηρούς” γονείς μου, που μου έμαθαν που να αρχίζω και που να σταματάω! Όμως, στην ηλικία αυτή, έχεις ανάγκη μια ψυχολογική υποστήριξη, ένα στήριγμα που θα σου δώσει τα απαραίτητα εφόδια και τις βάσεις για τις κατάλληλες δικές σου επιλογές στο μέλλον και στο παρόν χωρίς να σου καταρρίψει αυτόν τον έντονο ενθουσιασμό για τη ζωή και τα όνειρα που ενδεχομένως σαν νέος θα έπρεπε να έχεις. Άμα θέλεις μία γνώμη σαν γονιός που είσαι ,μίλα για τη ζωή, σκέψου όπως σκεφτόσουν εσύ όταν ήσουν παιδί και ανέπτυξε απόψεις μέσα από τις εμπειρίες σου χωρίς να απευθύνεσαι σε αυτές.
Παρόλα αυτά, όσο δύσκολη και ακατόρθωτη φαίνεται αυτή η σχέση μητέρας κόρης να διατηρήσει την ισορροπία της σε αυτή τη δύσκολη χρονική περίοδο, τόσο για την κόρη όσο και για την μητέρα, άλλο τόσο δυσχεραίνεται η κατάσταση όταν ακολουθεί η στιγμή της φοιτητικής ζωής σε μία άλλη πόλη. Ομολογώ ότι πολλές ήταν οι φορές που ένιωθα πώς το μοναδικό πράγμα που ήθελα ήταν να εξαφανιστώ και να φύγω από το σπίτι.
Ένα νέο ξεκίνημα σε μία άλλη πόλη
Και όμως αυτό έγινε πραγματικότητα, όταν οι πανελλήνιες ήταν αυτές που καθόρισαν την σχολή επιλογής μου η οποία βρισκόταν σε μία άλλη πόλη μακριά από όλα. Ενθουσιασμένη εγώ καθώς ξεκινούσα μία νέα ζωή ως φοιτήτρια ,νοικιάζω ένα σπίτι κοντά στη σχολή μου και πηγαίνω κανονικά στα μαθήματα. Άργησα πολύ να συνειδητοποιήσω το τι είχε συμβεί και πώς ολόκληρη η καθημερινότητα μου καθορίστηκε από κάποιες εξετάσεις. Στην αρχή η προσαρμογή μου παρά ήταν δύσκολη από το αρχικό πλάνο στο μυαλό μου. Το πρώτο σοκ ήταν η καθαριότητα που για ολόκληρο σπίτι υπεύθυνη ήμουν εγώ .Στη συνέχεια η ανάγκη της τροφής καθώς έπρεπε να το αναλάβω και αυτό μόνη μου. Αλλά αντιμετώπισα και προβλήματα στις διαπροσωπικές μου σχέσεις. Όσο κοινωνική και φιλική ήμουν με τους ανθρώπους που γνώριζα άλλο τόσο πιο δύσκολο ήταν να κατασταλάξω σε κάποια παρέα. Και αυτό ήταν το κερασάκι στην τούρτα για να επιστρέφω κάθε σαββατοκύριακο στο σπίτι μου, στους πραγματικούς ανθρώπους που με νοιάζονται και σκέφτονται το καλό μου. Κάπως έτσι η σχέση μου με τη μητέρα μου άρχισε να παίρνει άλλη διάσταση, γιατί ήταν το μοναδικό άτομο που είχα πραγματικά ανάγκη. Η απουσία της όλο και με τη μέρα ήταν πιο έντονη και κάθε φορά που έπαιρνα το τρένο της επιστροφής για την τωρινή μου καθημερινότητα, το κλίμα ήταν όλο και πιο βαρύ.
Η ώρα της επιστροφής…
Και εκεί κατάλαβα πως σαν την αγκαλιά της μαμάς μου δεν βρήκα καμία. Τα πράγματα βέβαια κατά τη διάρκεια των σπουδών βελτιώθηκαν για εμένα και βρέθηκαν άνθρωποι δίπλα που η αξία τους δεν κοστολογείται . Οι επισκέψεις στο πατρικό μου μειώθηκαν χωρίς αυτό να σημαίνει πως η ανάγκη για την οικογενειακή θαλπωρή αντικαταστάθηκε. Ίσα-ίσα ο δεσμός αυτός έγινε πιο ισχυρός καθώς το πρόβλημα της απόστασης μας έφερε πιο κοντά. Πλέον η μαμά μου θα είναι η πρώτη που θα γνωρίζει τις σκέψεις μου, τους προβληματισμούς μου και θα βρούμε μαζί την λύση.
Πολλούς καφέδες η φοιτητική ζωή..
Και πολλά τοστ…
Η αλήθεια είναι πώς δεν γνωρίζω και δεν θα μάθω ποτέ αν η κατάληξη για να έρθω πιο κοντά με τη μητέρα μου ήταν η “έντονη και δύσκολη” εφηβεία μου ή η μετέπειτα μετακόμισή μου λόγω σπουδών. Σημασία έχει πώς όλα πήραν το δρόμο τους, η σχέση με τη μητέρα μου αναβαθμίστηκε, έχω επιτέλους την σχέση μάνας-κόρης που ονειρευόμουν, η καθημερινότητα μου ως φοιτήτρια σε μία άλλη πόλη αποτελεί την ιδανική φοιτητική ζωή ενός μέσου φοιτητή ενώ παράλληλα σπουδάζω το επάγγελμα που μου αρέσει.
Αλλά σαν την αγκαλιά της μαμάς μου πουθενά !
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
