Όσοι από εμάς έχουν πάνω από δυο παιδιά μπορούν να καταλάβουν πως ακόμα και ένα βλέμμα ή ένα τυχαίο σκούντημα, μπορεί να αποτελέσουν την αφορμή για έναν τεράστιο καβγά ανάμεσα στα αδέρφια!
“Μην με κοιτάς όταν παίζω” , “Μου έσπρωξε το παιχνίδι” , “Εγώ κάθισα πρώτος” , “Εγώ το βρήκα πρώτος” κλπ είναι οι γνωστές φράσεις που μόλις τις ακούτε ξέρετε ότι ακολουθούν φωνές, κλάμα και στην χειρότερη περίπτωση, σπρώξιμο ή και χτύπημα.
Και τότε ακούγεται η λέξη: “Μαμάααααααα”
Γιατί μαλώνουν τα παιδιά μου ενώ εμείς μιλάμε πιο ήρεμα σε αυτά; Ποια είναι η αντίδραση μας σε αυτές τις αδερφικές διαμάχες; Ποιανού το μέρος παίρνουμε και πως τα διαχειριζόμαστε; Ποιος έχει δίκιο και πως μπορώ να το καταλάβω ώστε να μην γίνει αντιληπτό ότι παίρνω το μέρος του ενός παιδιού μου; Γιατί τείνω να υπερασπιστώ το μικρότερο παιδί μου και τι συνέπειες έχει αυτό στο μεγαλύτερο;
Πάμε να τα εξετάσουμε όλα ένα ένα…..
- Γιατί μαλώνουν τα παιδιά μου;
Σίγουρα όλοι θυμόμαστε τους επικούς καβγάδες που είχαμε με τα αδέρφια μας όταν ήμασταν μικρά παιδιά (μπορεί και λίγο μεγαλύτεροι), αλλά και σίγουρα θυμόμαστε το πόσο εύκολα οι σχέσεις μας μπορούσαν να αποκατασταθούν, πολλές φορές μέσα σε λίγα λεπτά. Μέσα στην οικογένεια οι συγκρούσεις είναι αναπόφευκτες και ιδιαίτερα οι συγκρούσεις μεταξύ των αδερφών είναι συχνό φαινόμενο, από ότι μεταξύ των γονέων ή των γονέων με τα παιδιά. Όσο παράδοξο και αν ακούγεται, είναι σημαντικό να υπάρχουν οι αδερφικές συγκρούσεις, καθώς αποτελούν ένα σημαντικό στοιχείο στην ανάπτυξη τους. Με αυτόν τον τρόπο ορίζουν τα όρια τους, εγκαθιδρύονται οι ιεραρχίες, μαθαίνουν να επιλύουν προβλήματα και να αντιμετωπίζουν διαφορετικές συμπεριφορές, κάτι το οποίο θα συνεχίσουν και στις εξωκοινωνικές τους σχέσεις. Με απλά λόγια, μαθαίνουν πώς να χειρίζονται καταστάσεις, πώς να υπερασπίζονται τον εαυτό τους, λεκτικά και με επιχειρήματα και πώς να αντιδρούν σε διάφορες συμπεριφορές. Δείτε το σαν μια πρόβα λίγο πριν την ένταξη τους στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, όπως το σχολείο ή άλλες δραστηριότητες.
- Ποια είναι η αντίδρασή μας στις αδερφικές διαμάχες;
Καμία!! Δεν αντιδρούμε και δεν λειτουργούμε ως πυροσβεστήρας ο οποίος θα σβήσει την φωτιά. Η διαμάχη που ξεκίνησαν τα παιδιά πρέπει να ολοκληρωθεί από τα ίδια. Με αυτόν τον τρόπο θα καταφέρουν να χειρίζονται παρόμοιες καταστάσεις και στις άλλες κοινωνικές τους σχέσεις. Καθώς δεν θα υπάρχει πάντα η μαμά να τους επιλύει τις διαφορές τους μένοντας οι ίδιοι απαθείς.
- Ποιος έχει δίκιο και πώς μπορώ να το καταλάβω;
Είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ποιος έχει δίκιο, καθώς και τα δυο παιδιά υπερασπίζονται με πάθος το δίκιο τους και επιπλέον καμιά φορά μπορεί να μην γνωρίζουν και τα ίδια πως ξεκίνησε αυτή η διαμάχη. Για τον λόγο αυτό δεν παίρνουμε θέση, εάν τα παιδιά θέλουν να τα βοηθήσουμε τότε ακούμε πολύ προσεκτικά την κάθε πλευρά χωρίς να φαίνεται στο ύφος μας ποιον υποστηρίζουμε και στην συνέχεια χωρίς να τους δώσουμε την λύση, απλά ρωτάμε τα ίδια πως μπορούν να το λύσουν.
- Γιατί τείνω να υπερασπιστώ το μικρότερο παιδί μου και τι συνέπειες έχει για το μεγαλύτερο;
Σε μια διαμάχη συνήθως νιώθουμε την ανάγκη να υπερασπιστούμε τον πιο, φαινομενικά, αδύναμο- το μικρότερο παιδί χωρίς να γνωρίζουμε με σιγουριά ότι έχει δίκιο ή άδικο. Το μεγαλύτερο παιδί νιώθει ότι το αδικούν, ότι δεν αναγνωρίζονται τα συναισθήματα του και ίσως αυτό να έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργεί μια τριβή με το αδερφάκι του. Ειδικότερα όταν οι γονείς λένε στο μεγαλύτερο παιδί “εσύ είσαι πιο μεγάλος πρέπει να καταλαβαίνεις”, “αυτό είναι μικρό μην το συνερίζεσαι” κλπ, τότε άθελα τους δημιουργούν μεγαλύτερο πρόβλημα στα παιδιά από ότι προσπαθούν να επιλύσουν. Μην ξεχνάτε πως και το μεγαλύτερο παιδί, παραμένει παιδί και χρειάζεται να υπερασπίζεται τον εαυτό του όταν έχει δίκιο και όχι να μαθαίνει να υποχωρεί σε συναισθηματικούς εκβιασμούς (“δώστου το παιχνίδι σου αφού κλαίει”).
Μην ξεχνάτε:
- Ο τρόπος με τον οποίο εμείς οι γονείς επιλύουμε τις διαφωνίες μας αναπαράγεται από τα παιδιά μέσω της μίμησης. Οπότε βλέποντας τα παιδιά σας να μαλώνουν και να διαφωνούν σίγουρα θα παρατηρήσετε ότι χρησιμοποιούν δικές σας εκφράσεις, έχουν τον ίδιο τόνο στην φωνή με εσάς ή ακόμα και τις ίδιες κινήσεις.
- Μπορεί να μην παίρνουμε μέρος στις διαφωνίες των παιδιών μας, αλλά μπορούμε να τους δώσουμε τα εφόδια ώστε να αντιμετωπίζουν καταστάσεις και λεκτικές συγκρούσεις. Συζητάμε μαζί τους, τους δίνουμε εναλλακτικές σε παλαιότερες διαφωνίες ή σε μελλοντικές καταστάσεις.
- Τέλος, θα επέμβουμε σε περιπτώσεις που μπορεί να προκληθεί κάποιο ατύχημα και θα έχει ως αποτέλεσμα να χτυπήσουν. Ακόμη και τότε δεν παίρνουμε το μέρος κανενός παιδιού αλλά βάζουμε να καθίσουν σε ξεχωριστά δωμάτια μέχρι να ηρεμίσουν και να εξηγήσουν τι συνέβη.
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
