Μέσα από το αφιέρωμα που έκανα στα βιβλία για κορίτσια που μπορούν να κάνουν τα πάντα είχα την ευκαιρία να γνωρίσω την “Πριγκίπισσα Αθηνά“, τη νέα σειρά παιδικών βιβλίων των Εκδόσεων Πατάκη και την συγγραφέα Στέλλα Κάσδαγλη. Η μικρή μου κόρη λάτρεψε τις περιπέτειες της Πριγκίπισσας Αθηνάς και είμαι σίγουρη ότι θα γίνει και η δικιά σας αγαπημένη…
Πρέπει να σας ομολογήσω ότι εντυπωσιάστηκα διαβάζοντας το βιογραφικό της Στέλλας και αυτό ήταν η αφορμή για να της πάρω αυτή τη συνέντευξη. Μια γυναίκα – μητέρα με πολυεπίπεδη καριέρα που αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι εμείς οι γυναίκες όταν θέλουμε κάτι το πετυχαίνουμε… Με εντυπωσίασε η εθελοντική της δράση στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας, αλλά και η ενασχόληση της με το blogging και τα social media!
Μέσα από αυτή τη συνέντευξη λοιπόν θα έχουμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τη Στέλλα Κάσδαγλη.
- Πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας;
Είμαι η Στέλλα Κάσδαγλη, είμαι 38 χρονών και είμαι συγγραφέας, μεταφράστρια και συνιδρύτρια του μη κερδοσκοπικού οργανισμού Women On Top για την επαγγελματική ενδυνάμωση των γυναικών και την ισότητα στη δημόσια ζωή. Σπούδασα Γαλλική φιλολογία στην Αθήνα και Θεωρία των ΜΜΕ στο Λονδίνο και δούλεψα για αρκετά χρόνια ως διευθύντρια σύνταξης στο περιοδικό Cosmopolitan, συνεργαζόμενη παράλληλα με άλλα ελληνικά και αγγλόφωνα έντυπα και sites. Πλέον σχεδιάζω και υλοποιώ δράσεις για την εξάλειψη των εμποδίων που ακόμα και σήμερα συναντούν οι γυναίκες στην αγορά εργασίας, γράφω για θέματα που θα ήθελα να συζητιούνται πιο πολύ και συντονίζω εργαστήρια για εφήβους με θέμα την εικόνα σώματος, την κοινωνική ενεργοποίηση και τη δημιουργική χρήση των ψηφιακών μέσων. Είμαι επίσης συνιδρύτρια του δικτύου Mentorkids και της online λέσχης ανάγνωσης Bookworm. Τα βιβλία μου, Κοιλίτσα.com, Ήθελα μόνο να χωρέσω και η σειρά της Πριγκίπισσας Αθηνάς, κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πατάκη. Έχω δύο κόρες και μεγαλώνω μαζί τους στην Αθήνα.
2. Πως αποφασίσατε από την αρχισυνταξία σε ένα από τα πιο γνωστά περιοδικά και τη δημοσιογραφία να περάσετε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων;
Για μένα η ζωή -και ειδικά η επαγγελματική ζωή- αποτελείται από κύκλους που ανοίγουν και κλείνουν διαδοχικά χωρίς αυτό να αποτελεί απαραίτητα κάποια συγκλονιστική ανατροπή στη ζωή μας. Απόλαυσα πολύ τα χρόνια που πέρασα στο Cosmopolitan και στη δημοσιογραφία γενικά, αλλά κάπου εκεί στα 32 μου συνειδητοποίησα ότι χρειαζόμουν περισσότερο χώρο, πιο ευέλικτους ρυθμούς, άλλο τρόπο δουλειάς και άλλο τρόπο για να προχωρήσω προς αυτό που για μένα ήταν το πιο σημαντικό: τη δουλειά με γυναίκες και με εφήβους με στόχο τη δική τους ενδυνάμωση και την ανάπτυξη όλων μας. Τότε, φυσικά, πολλοί μου ζήτησαν να σκεφτώ πώς αφήνω μια «σταθερή» δουλειά (που δεν ήταν και τόσο σταθερή), πώς γίνεται να είμαι τόσο παρορμητική (το είχα σκεφτεί για μήνες, δεν ήμουν) και πώς δεν σκέφτομαι το παιδί μου (το σκεφτόμουν και είχα καταλήξει στην απόφαση ότι έπρεπε πρώτη εγώ να κάνω πράξη τις αξίες που ήθελα να μεταδώσω στην κόρη μου, την τόλμη, τη δημιουργικότητα, το να είναι ουσιαστικά χρήσιμος κανείς μέσα από το σκοπό που έχει επιλέξει να υπηρετήσει).
3. Σίγουρα ζούμε στην εποχή της πληροφορίας και των social media, τελικά πως μπορεί το παιδικό βιβλίο να κατακτήσει τη νέα γενιά παιδιών που γεννιούνται με μια οθόνη στα χέρια;
Νομίζω θεωρούμε το βιβλίο ως αντίθετο της οθόνης, ενώ δεν είναι. Το βιβλίο είναι λογοτεχνία και επικοινωνία και η λογοτεχνία με την επικοινωνία δεν έχουν κανένα λόγο γιατί να μην μπορούν να συνδυαστούν με την τεχνολογία και να αναδειχτούν ακόμα περισσότερο με τη βοήθειά της. Οπότε το κλειδί είναι στο τι κάνουμε με αυτή την οθόνη, τι δημιουργούμε μέσα από αυτήν, πόσο επιτρέπουμε στα παιδιά να απολαύσουν τη λογοτεχνία, με όποιον τρόπο θέλουν, αντί απλώς να τους λέμε πόσο σημαντική είναι. Αν πρέπει να μάθουμε στα παιδιά μας να συγκεντρώνονται σε κάτι μεγαλύτερο από ένα post και να μην αφαιρούνται διαρκώς από κάποιο καινούριο βίντεο ή κάποιο notification που χτυπάει στο κινητό τους; Φυσικά και πρέπει. Αν πρέπει να τους μάθουμε να αγαπούν τη γλώσσα και να την καταλαβαίνουν σε βάθος; Εννοείται. Όμως αυτά δεν έχουν να κάνουν μόνο με τις οθόνες και, φυσικά, είναι δεξιότητες που πρέπει πρώτα απ’ όλους, να αναπτύξουν οι γονείς τους, εμείς.
4. Μια ανησυχία που έχουμε όλοι εμείς οι γονείς είναι πως θα κάνουμε τα παιδιά μας να διαβάζουν, τελικά πως πιστεύετε ότι μπορούμε να ενισχύσουμε την παιδική φιλαναγνωσία;
Με το να διαβάζουμε εμείς. Με το να διαβάζουμε μαζί με τα παιδιά. Γενικά, με το να ξανακάνουμε το διάβασμα μια κοινωνική διαδικασία, για εκείνα και τους φίλους τους. Με το να το συνδέσουμε (και) με την τεχνολογία. Με το να λέμε και να δείχνουμε στα παιδιά πόσο απολαυστικά είναι τα βιβλία και όχι μόνο πόσο χρήσιμα. Με το να αφήνουμε τα παιδιά να χαζεύουν και να επιλέγουν τα βιβλία τους. Με το να δίνουμε την ευκαιρία στα παιδιά να γράψουν τα δικά τους κείμενα, να τα εικονογραφήσουν, να πουν τις ιστορίες τους, να φτιάξουν τα δικά τους βιβλία.
5. Εμείς μεγαλώσαμε με την Σταχτοπούτα και την Χιονάτη που περίμεναν τον πρίγκηπα του παραμυθιού να της σώσει τα σημερινά κορίτσια τι πρότυπα χρειάζονται για να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις της κοινωνίας μας;
Φοβάμαι ότι η Σταχτοπούτα και η Χιονάτη δεν βοήθησαν ούτε εμάς ούτε κανέναν άλλον να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις της κοινωνίας -κυρίως, κατά τη γνώμη μου, γιατί δεν είχαν στη ζωή τους κάποιο σκοπό. Νομίζω πως ο σκοπός, το όραμα, η δημιουργικότητα και η χρησιμότητα είναι το πιο σημαντικό υλικό για να χτίσει κανείς μια στέρεη προσωπικότητα και μια ενδιαφέρουσα και χαρούμενη ζωή και να φέρει την κοινωνία στην οποία ζει ένα βήμα πιο μπροστά. Τα πρότυπα αυτών των ιστοριών είχαν πάντα περιπέτειες και ασχολίες που δεν ξέφευγαν από τη δική τους μικρή σαπουνόφουσκα κι αυτό πιστεύω είναι το πιο άκαιρο μήνυμα που μπορεί να δώσει κανείς σε ένα παιδί, αγόρι ή κορίτσι, αυτής ή οποιασδήποτε άλλης εποχής. Οπότε νομίζω ότι είναι άμεση η ανάγκη να βρούμε νέα πρότυπα για τα παιδιά μας, που να έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά και, μέσα από αυτά, να εμπνευστούμε -γιατί όχι;- κι εμείς.
6. Το θέμα της παιδικής σειράς βιβλίων με την αντισυμβατική Πριγκίπισσα Αθήνα προβάλλει ένα διαφορετικό πρότυπο για τα κορίτσια της σημερινής εποχής πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με μια πριγκίπισσα που δεν περιμένει τον πρίγκηπα, που δεν είναι τόσο όμορφη και που δεν κάνει πάντα αυτό που θέλει;
Το ξεκίνημά μου ήταν αυτό που ανέφερα και πιο πάνω: ο εκνευρισμός μου που το πρότυπό μας, ως «πριγκίπισσες», στη ζωή ήταν το να μην κάνουμε τίποτα με ουσία. Ρώτησα την κόρη μου «Αυτή η Ραπουνζέλ τι κάνει όταν τελειώνει με το χτένισμα» κι εκείνη μου απάντησε «Τίποτα δεν κάνει, μαμά, πριγκίπισσα είναι». Αυτό με πόνεσε πολύ και δε θα το έβγαζα από το μυαλό μου αν δεν έφτιαχνα μια άλλη πριγκίπισσα που να θέλει να κάνει πράγματα και να βρίσκει χαρά μέσα από αυτά. Έτσι προέκυψε η πριγκίπισσα Αθηνά, που πήρε και πολλή δική της ζωή μέσα από τη φαντασία του εικονογράφου της, του Τόμεκ Γιοβάνη. Μέσα από τις ιστορίες της θέλησα να γκρεμίσω και όλα τα άλλα τα πράγματα που με ενοχλούσαν στο πρότυπο της «παραδοσιακής» πριγκίπισσας: το ότι αποκλείει οτιδήποτε δεν ακολουθεί το δικό της κριτήριο ομορφιάς, το ότι περιμένει μονίμως έναν πρίγκιπα να τη σώσει, το ότι μαθαίνει να κάνει πάντα ό,τι της αρέσει, όπως της αρέσει, το ότι έχει πάντα μια μαγική βοήθεια και τελικά δεν χρειάζεται η ίδια να προσπαθήσει για κάτι.
7. Κλείνοντας, δεδομένου ότι οργανώνετε σεμινάρια blogging και social media, δεν θα μπορούσα ως blogger να μην σας ρωτήσω, τελικά η δύναμη της φωτογραφίας και του Instagram θα νικήσει το blogging και τη συγγραφή κειμένων και πως μπορούμε να το αποτρέψουμε;
Νομίζω ότι, και εδώ, το στοίχημα είναι να βλέπουμε τα πράγματα σε συνέργεια και όχι σε αντιπαλότητα. Η γλώσσα πάντα θα υπάρχει, το θέμα είναι τι κάνουμε με αυτήν: γράφουμε λεζάντες, γράφουμε κείμενα, κάνουμε podcasts, γράφουμε σενάρια, γράφουμε βιβλία, δίνουμε ομιλίες; Τι; Το blogging είναι ένα όχημα αλλά το πραγματικά ουσιαστικό όχημα είναι να αφήνουμε τα εργαλεία μας να μας δείχνουν και νέους τρόπους με τους οποίους μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε -και να τους δοκιμάζουμε
Αν θέλετε να επικοινωνήσετε με την συγγραφέα μπορείτε να την βρείτε εδώ.
Τις συνεντεύξεις του working mama μπορείτε να τις βρείτε εδώ.
Μέχρι την επόμενη φορά …
Σας φιλώ
Άννα
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
