Σήμερα είναι μια καλοκαιρινή βροχερή μέρα και τι καλύτερο από μια υπέροχη βιβλιοπρόταση…
Όπως ήδη μπορεί να έχετε διαβάσει η μεγάλη μου κόρη μόλις φέτος τελείωσε το Δημοτικό και ξεκινάει από το Σεπτέμβρη το Γυμνάσιο. Έτσι, όταν έφτασε στα χέρια μας το βιβλίο των Εκδόσεων Παπαδόπουλος: Λέξεις που πονάνε της Abby Cooper καταενθουσιαστηκαμέ και οι δύο.
Ας δούμε την ιστορία του βιβλίου λοιπόν μέσα από τα μάτια της Κατερίνας μου:
Η Ελίζ είναι η πρωταγωνίστρια του βιβλίου, η οποία μόλις τελείωσε το δημοτικό και ξεκινάει το Γυμνάσιο. Η Ελίζ όμως δεν είναι όπως τα συνηθισμένα παιδιά, έχει μια ιδιαιτερότητα! Κάθε φορά που κάποιος της λέει ένα χαρακτηρισμό, η λέξη εμφανίζεται πάνω στο σώμα της. Όταν η λέξη είναι καλή αισθάνεται όμορφα και ανακουφισμένη, όταν η λέξη όμως είναι άσχημη εμφανίζεται στα χέρια της ή στα πόδια της και την φαγουρίζει απίστευτα και όσο περισσότερα την ξύνει τόσο περισσότερο πονάει. Και σαν να μην έφτανε αυτό στο Γυμνάσιο ανακαλύπτει ότι οι λέξεις εμφανίζονται ακόμα και όταν τις σκέφτεται η ίδια για τον εαυτό της.
Στο Γυμνάσιο η Ελίζ αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες: την χωρίζει το αγόρι της, την παρατάει η κολλητή της φίλη για να πάει με τον εχθρό της, την ψηλομύτα Έιμι ενώ τα παιδιά αρχίζουν να την κοροϊδεύουν και οι λέξεις της να την κατασπαράζουν…
Όλα αυτά αρχίζουν να αλλάζουν για την Ελίζ όταν διαβάζει ένα σημείωμα που τις στέλνει ένας μυστικός αποστολέας. Αυτό την κάνει να αντιμετωπίσει τους φόβους της και να δει την πραγματική ζωή σαν μια μεγάλη περιπέτεια. Η Ελίζ αποφασίζει να βάλει υποψηφιότητα για Ομαδάρχης για την ετήσια εκδρομή της πρώτης γυμνάσιου κάτι που θα την κάνει ιδιαίτερα δημοφιλή και θα γίνει δέκτης θετικών σχολίων που θα την βοηθήσουν και ψυχολογικά αλλά και σωματικά…
Το βιβλίο αυτό μου άρεσε πολύ γιατί μου έμαθε ότι δεν πρέπει να με επηρεάζουν τόσο πολύ οι λέξεις που λένε οι άλλοι για μένα, σημασία έχει τι πιστεύω εγώ για τον εαυτό μου και πάντα να προσπαθώ να γίνομαι καλύτερη, πρώτα για μένα και μετά για τους άλλους, γιατί όπως έλεγε και η μαμά της Ελίζ αλλά και η δικιά μου η μαμά: ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς.
Ποια είναι η δικιά μου γνώμη;
Καταρχήν θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο σταθμός για την ηλικία 12-13χρονών που το παιδί μεταπηδάει από το προστατευμένο περιβάλλον του Δημοτικού στο Γυμνάσιο. Είναι ένα εξαιρετικό βιβλίο που μιλάει για τον σχολικό εκφοβισμό και για τη δύναμη που έχουν οι λέξεις στο να στιγματίσουν και να επηρεάσουν ψυχολογικά ένα παιδί που βρίσκεται στην εφηβεία και επηρεάζεται κυρίως από τους φίλου του. Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που προβάλει ποια πρέπει να είναι η στάση των παιδιών μας στο Γυμνάσιο και πως θα πρέπει να αντιδρούν στις καθημερινές προκλήσεις που δημιουργούνται στο σχολικό περιβάλλον. Μην διστάσετε να το διαβάσετε και εσείς… θα σας δοθεί η ευκαιρία να θυμηθείτε ότι οι λέξεις πονάνε…
Για όλα τα παραπάνω και για πολλά ακόμα που θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε εσείς και το παιδί σας στις σελίδες αυτού το μικρού θησαυρού σας το συστήνουμε ανεπιφύλακτα!
Το βιβλίο μπορείτε να το προμηθευτείτε από τα κοντινά σας βιβλιοπωλεία και από εδώ.
Μέχρι την επόμενη φορά…
Σας φιλώ
Άννα
Εξαιρετικό βιβλίο!!
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου Καλή μου! Αυτό το βιβλίο πρέπει ν υπάρχει σε όλες τις εφηβικές βιβλιοθήκες.