Αγαπητές φίλες του βιβλίου (και δικές μου), σήμερα θέλω να σας μιλήσω για το must-read βιβλίο του καλοκαιριού, ένα βιβλίο που πρόσφατα κέρδισε επάξια τη θέση του στη συλλογή με τα αγαπημένα μου!
Ο λόγος για το αριστούργημα της Ντέλια Όουενς με τίτλο «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες», μια νέα κυκλοφορία από τις εκδόσεις Δώμα, το βιβλίο που επί μήνες βρισκόταν στην πρώτη θέση των New York Times στην κατηγορία των best seller!
Λίγα λόγια για το «Εκεί που τραγουδάνε οι καραβίδες»
Για χρόνια, οι φήμες για την Πιτσιρίκα του Βάλτου έδιναν κι έπαιρναν στο Μπάρκλι Κόουβ, ένα ήσυχο ψαροχώρι της Βόρειας Καρολίνας. Ο θάνατος του νεαρού Τσέις Άντριους τις έκανε να φουντώσουν ακόμη περισσότερο. Ποιος θα μπορούσε να τον είχε σκοτώσει, αν όχι εκείνο το αγριοκόριτσο που ζούσε μονάχο του στα βάθη του βάλτου; Αλλά την Κάια δεν την είχαν καταλάβει. Ευαίσθητη και έξυπνη, είχε καταφέρει να επιβιώσει ολομόναχη, εγκαταλελειμμένη απ’ τους ανθρώπους, παρέα με τους γλάρους και μ’ όσα της δίδαξε η άμμος κι η αρμύρα. Όταν δύο νεαροί απ’ το χωριό γοητεύονται απ’ την άγρια ομορφιά της, η Κάια ανοίγεται σε μια καινούργια ζωή.
Μέχρι εδώ καλά, πάμε όμως να δούμε γιατί πραγματικά με κέρδισε το συγκεκριμένο.
Δεν ξέρω αν πάει κάτι λάθος μαζί μου, αλλά άπαξ και κλάψω σε βιβλίο, κερδίζει αυτομάτως μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου – κυρίως στη γωνίτσα με τα all time favourites- και ναι, καλά το κατάλαβες έπεσε πολύ πολύ κλάμα εδώ. Η ιστορία αυτή με έκανε να νιώσω τόσα διαφορετικά συναισθήματα , μεταξύ άλλων λύπη, θυμό αλλά και χαρά. Μαζί με την αξιαγάπητη πρωταγωνίστρια, εξοικειώθηκα με το αφιλόξενο μα μαγευτικό βιότοπο του βάλτου, εντάχθηκα στην εποχή που διαδραματίζεται η ιστορία, βίωσα στο πλευρό της την περιθωριοποίηση αλλά και τη γλύκα της ατόφιας παιδικότητας.
Στα συν του, πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν σε αφήνει να το αφήσεις, ενώ παράλληλα σε κρατάει σε αγωνία και είναι ευανάγνωστο. Η πένα της Ντέλια Όουενς είναι απλά απολαυστική, ενώ η μετάφραση της Μαργαρίτας Ζαχαριάδου αποτυπώνει με μαεστρία το συγκλονιστικό περιεχόμενο του βιβλίου, μία μετάφραση που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από την ιστορία γραμμένη στην πρωτότυπη γλώσσα.
Χαρακτηρίστηκε από πολλούς ως «ένα βιβλίο ενηλικίωσης», μια προσέγγιση ανάλογη με αυτή της Harper Lee στο «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια». Θα συμφωνήσω και με τα δύο, ενώ θα προσθέσω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα ανάγνωσμα ‘γροθιά στο στομάχι’. Αυτό οφείλεται κατά τη γνώμη μου στο γεγονός ότι θίγει ποικίλα θέματα, όπως η μοναξιά, η απώλεια, η απομόνωση, οι φυλετικές διακρίσεις, οι προκαταλήψεις.
Το ερώτημα που μου γεννήθηκε διαβάζοντάς το ήταν το εξής : είναι πράγματι η οργανωμένη κοινωνία με τους νόμους και τις ανέσεις της πιο πολιτισμένη από την ελεύθερη και άγρια φύση? Αναμφίβολα πάντως η ιστορία αυτή στηλιτεύει το αθέατο πρόσωπο της κοινωνίας, εκείνο που τελικά περιθωριοποιεί, ξεχνά και απομονώνει.
Να πω ακόμα (έτσι για να ελαφρύνει το κλίμα βρε αδερφέ) ότι εάν το σενάριο αυτό μεταφερόταν στη μεγάλη οθόνη θα σάρωνε βραβεία. Τι? Μια ιδέα πέταξα. (έμπιστες πηγές αναφέρουν ότι τα δικαιώματα του βιβλίου αγοράστηκαν από το FOX 2000 για αυτόν ακιβώς τον σκοπό –ένα δάκρυ χαράς κύλησε-).
Εν ολίγοις, αν βρεθείς σε κάποιο βιβλιοπωλείο και ψάχνεις την επόμενη σου περιπέτεια, ΑΠΑΙΤΩ -χτύπημα παλάμης στο τραπέζι- να επιλέξεις το συγκεκριμένο. Χωρίς πλάκα τώρα, είναι απλά συγκλονιστικό γεμάτο υπέροχα κοινωνικά μηνύματα. Θα με θυμηθείς.
Αυτά από εμένα για σήμερα αγαπητή αναγνώστρια, εύχομαι να έχεις μια όμορφη μέρα και καλές αναγνώσεις!
Μην ξεχάσετε:
να κάνετε like στη σελίδα του blog στο facebook
να με ακολουθήσετε και στο Instagram
για να μαθαίνετε όλα τα νέα μας!
